ගම්පොල යකඩ පාලම ළග හැමදාම එකේක මිනිස්සු පිරිලා! ඒ මිනිස්සු විවිධාකරයි. ඒ අස්සෙ එක දවසක එක මිනිසෙක් මාධවගේ ඇහැට අහුවෙනවා. ඒ දවසේ මාධව දිහා බලපු ඒ මෝඩ තකතීරු මිනිහා පාලමින් බිමට පනිනවා. වේලාව රෑ වෙලා. ගණ අඳුර!
ගල්ගැහුණු මාධව පාලමේ ඇන්දෙන් එබිලා බලනවා.මෙලෝ යකෙක්ට නොපෙනන අපාය වගේ ගැඹුරට පහල පේනවා. මහ සද්දෙන් ගඟ ගලනවා. වටපිට බලපු මාධව මොකෙක්වත් නැති නිසාම පොලීසියට අහු නොවී ඉන්න කියලා බස් නැවතුම දිහාවට දුවනවා. ගම් පලාත කරා යන බස් එකට නගිද්දි මාධවට හොඳටම උණ.
අඳුර මැද්දෙන් මේ බසය ගම් පියස කරා ඇඳුනා. බසයෙන් බැහැපු මාධව අසිහියෙන් වගේ ගෙදර ආවා. තමන්ගේ ඉස්සරහම පාලමෙන් පැන්න ඒ කාළකණ්නියාගේ සන්සුන් මූන අමතක වෙලා යන්න කියලා ඇඳට වැටිලා කොට්ටට මූන ඔබා ගත්තා. දිවි නසා ගන්නේ කාළකණ්නියෝ!
කොට්ටෙට බෙල්ල හිරවෙලා වේදනාවෙන් ඇහැරෙද්දි මාධව කාර්යාලයේ තමන්ගේ අසුන උඩ ඉදගෙන උන්නා. දහඩියෙන් මූන පෙඟිලා.
වෙලාව බැලුවම හතට මිනිත්තු දහයක් ඉතුරුයි. හයයි පනහයි..
